Kobieta jedzie do miasta, w którym mieszkała, by spotkać mężczyznę, na którym kiedyś jej zależało. Ich spotkanie odbywa się w kawiarni, w której spotykali się już wielokrotnie. Kobieta zdaje sobie sprawę, że mężczyzna nadal nie jest wobec niej obojętny. Z pozoru banalne elementy i gesty przywołują wspomnienia. W żółtych skarpetkach mężczyzny nagle widzi wszystkie skarpetki, które kiedyś nosił. Powszechny gest podwijania rękawów mnoży się przed jej oczami, jakby przeszłość była tam razem z teraźniejszością. Ich rozmowa krótko opowiada historię ich związku. Okazuje się, że czasem różnili się między sobą. Kiedy wyciągnął do niej rękę, ona uciekała. A kiedy w końcu zdecydowała się odwzajemnić gest – on był już na innym etapie swojego życia. Gdy rozmawiają, uświadamia sobie, że „ich czas” się skończył i że nie da się odzyskać intymności i więzi, którą kiedyś mieli. Kobieta tylko akceptując to może czuć się odblokowana i wolna. I wreszcie może iść dalej.
